Turizmi mund të nxisë rimëkëmbjen globale, por rifillimi i tij duhet të bëhet me përgjegjësi, duke kërkuar vullnet politik dhe investime.
Axhenda e presidencës italiane të G20-ës është ndërtuar mbi tre shtylla thelbësore: Njerëzit, planeti dhe prosperiteti. Padyshim, në 22 vitet që nga themelimi i G20-ës për herë të parë në nivelin e ministrave të financave dhe guvernatorëve të bankave qëndrore, është bërë shumë përparim në secilën prej këtyre fushave.
Megjithatë, Samiti i Romës vjen në një kohë kur një progres i tillë ose po ngadalësohet ose është i kundërt. Ngjarjet ekstreme të motit nxjerrin në pah ashpërsinë e krizës klimatike dhe pandemia jo vetëm që ka kushtuar jetë, por gjithashtu ka pasur një ndikim të madh në ekonomitë e vendeve të zhvilluara dhe ato në zhvillim. Dhe gjithashtu ka pasur një ndikim të rëndësishëm social. Turizmi njihet me të drejtë si një shtyllë thelbësore e rritjes dhe mundësive. Falë gjerësisë unike të sektorit, që prek pothuajse çdo pjesë të shoqërive tona, ai ka fuqinë për të nxitur rimëkëmbjen dhe për ta kthyer komunitetin ndërkombëtar në rrugën e duhur. Për njerëzit, ai është një punëdhënës kryesor dhe ofrues i mundësive, veçanërisht për gratë, të rinjtë dhe komunitetet rurale.
Për planetin tonë, sektori i turizmit ndihmon në mbrojtjen e habitatit dhe specieve – dëshmoni se si ndalimi i papritur i mbërritjeve të turistëve ka çuar në një rritje të shkatërrimit të habitateve dhe gjuetisë së kafshëve të egra në shumë pjesë të botës. Për më tepër, turizmi ka qenë gjithashtu shembulli kryesor në përballjen me përgjegjësitë e tij klimatike. Inovacioni që çon përpara sektorin mund të na ndihmojë të ndërtojmë një të ardhme më të qëndrueshme për të gjithë.
Është e domosdoshme, pra, që si vendet individuale ashtu edhe komuniteti ndërkombëtar të kenë prioritet rifillimin në kohë dhe të përgjegjshëm të turizmit. Përfitimet që do të sjellë kjo do të ndihen shumë përtej vetë sektorit. Së pari, ne duhet të rivendosim besimin në udhëtime. Kjo nuk do të thotë më konfuzion mbi rregullat dhe rregulloret e udhëtimit. Në vend të kësaj, ne kemi nevojë për protokolle të qarta, të qëndrueshme dhe të harmonizuara, me vendime të drejtuara nga të dhënat dhe të marra në baza shumëpalëshe. Për më tepër, ne duhet të përqafojmë zgjidhje dixhitale të njohura ndërkombëtarisht që mundësojnë udhëtimin e sigurtë dhe të qetë pa kompromentuar sigurinë e të dhënave. Duke pasur parasysh përhapjen e pabarabartë të disponueshmërisë së vaksinave midis vendeve të pasura dhe atyre me të ardhura më të ulëta. Asnjë vend ose asnjë individ nuk duhet t’i nënshtrohet më shumë kufizimeve në lëvizjen e tyre thjesht sepse ata nuk kanë qenë në gjendje të kenë akses në një vaksinë.
Krahas kësaj, ne duhet të shikojmë edhe nga e ardhmja. Kjo krizë paraqet një mundësi për të rimenduar turizmin dhe riorganizimin e sektorit. Për ta arritur këtë, ne kemi nevojë si për vullnet politik ashtu edhe për investime të synuara në këtë sektor. Për këtë arsye, rritja e niveleve të investimeve të gjelbra në turizëm, jo vetëm në hotele, por veçanërisht në projekte infrastrukturore me fuqinë për të arritur një qëndrueshmëri më të madhe dhe për të ofruar mundësi jashtë vetë sektorit, është një prioritet i Organizatës Botërore të Turizmit. Po kështu është edhe sigurimi që rifillimi dhe rimëkëmbja e turizmit të nxisin një rritje më të gjerë dhe që një rritje e tillë të jetë gjithëpërfshirëse, me përfitimet ekonomike të gëzuara sa më gjerësisht dhe në mënyrë të drejtë.
Duke përfaqësuar shumë nga ekonomitë më të mëdha të botës dhe 80% të prodhimit të brendshëm bruto global, G20 duhet të bëjë më shumë sesa të mbështesë turizmin me fjalë. Sigurisht, nuk ka dyshim se anëtarët e saj e njohin rëndësinë e sektorit tonë për mirëqenien ekonomike. Për më tepër, siç tregoi takimi i ministrave të turizmit në maj, G20 njeh gjithashtu nevojën për të siguruar që sektori të përmbushë përgjegjësitë e veta për veprimin klimatik duke përshpejtuar kalimin drejt qëndrueshmërisë më të madhe në çdo nivel. Por megjithatë, kërkohet veprim konkret, mbi të gjitha duke siguruar që sektori të jetë pjesë qendrore e planeve të rimëkëmbjes.
Përsëri, është bërë shumë përparim, siç reflektohet në turizmin që është pjesë e diskutimeve në Romë. Megjithatë, duhet bërë më shumë për të zhbllokuar realisht potencialin unik të turizmit për të nisur rimëkëmbjen dhe për të nxitur rritjen e ardhshme. Në mënyrë thelbësore, duke udhëhequr rifillimin e udhëtimeve ndërkombëtare, anëtarët e G20 mund të hedhin një litar shpëtimi për vendet në zhvillim ku turizmi është një ofrues thelbësor i mjeteve të jetesës dhe mirëqenies ekonomike. Kthimi i turizmit do t’i lejojë këto komunitete të ngrihen përsëri në këmbët e tyre jo përmes ndihmës, por përmes ndarjes së kulturës, trashëgimisë dhe mikpritjes së tyre me botën edhe një herë.
Punoi: MSc. Enea MALAJ
FAKULTETI I SHKENCAVE PYJORE, DEPARTAMENTI I PYJEVE
